Szukając riffów w polu. Festiwal Rifffields 2022

| Wojciech Gruziński

Wyobraźcie sobie małą, spokojną wieś o nazwie Gałązki w południowej Wielkopolsce. Jest pogodne, wrześniowe popołudnie, a rozstawione na otaczających wieś polach majestatyczne elektrownie wiatrowe bez pośpiechu generują Waty. Słońce zachodzi i zalewa zielone pola złotym blaskiem. Pod wsią, za sadem, jest mała, poniemiecka stacja kolejowa, wybudowana na łące wśród pól w 1909 roku. Pociągi przestały przyjeżdżać na nią w 1990 r., potem pełniła różne funkcje aż w końcu około 2002 roku została stała całkiem opuszczona i popadła w ruinę.

Kilka lat temu Paweł i Iga odkupili stację, by dać jej nowe życie i w niej zamieszkać. Wykonywany w większości własnoręcznie kapitalny remont jest wciąż daleki od ukończenia, ale w czasie tego procesu stacja stała się ich domem. A teraz, w ten wrześniowy dzień, przy stacji stoi scena, światła, muzycy grają doom, stoner, rock psychodeliczny, albo jeszcze coś innego, a mały tłumek buja się do rytmu. Na łące w tle namioty i kampery. Tak mniej więcej wygląda festiwal Rifffields.

Pomysł na to, żeby zorganizować tam jakieś wydarzenie powstał przy ognisku, kiedy Paweł z Wojtkiem odpoczywali po dniu prac remontowych. Najpierw miała być próba zespołu Wojtka. Ale to mało, może koncert dla znajomych? Jest już przecież prąd, woda… Nie, lepiej – festiwal – jest przecież sporo miejsca. I tak wspólnymi siłami wraz z grupą innych przyjaciół i znajomych słowo stało się czynem. W 2020 odbyła się pierwsza edycja. Przyjechało około 90 osób. W 2021 wiele z nich wróciło z posiłkami i wiele wróci do Gałązek także w 2022. Przyciąga ich nie tylko swojski klimat, ale też lineup. Rifffields gościł na swojej scenie m.in. Red Scalp, Tortugę, Moonstone, Izzy and the Black Trees.

W 2022 roku festiwal odbywa się w dniach 2-4 września, z czterema koncertami w piątek i sześcioma w sobotę. Tak jak dotychczas, lineup składa się z polskich zespołów i niczym nie ustępuje poprzednim. Głównym headlinerem jest Weedpecker, zespół z długą, cztero-płytową historią na polskiej i światowej scenie stonerowej. Zagrają też: Ignu, Makiwara, Taxi Caveman, The Howling Eye, Plondra, Ethbaal, Dirty Nips, Fernandef i Smokes of Krakatau. Na każdej edycji jeden z zespołów jest dobierany do lineupu tak, żeby odstawał stylistycznie od reszty, co spotkało się z bardzo ciepłym przyjęciem festiwalowiczów. W tym roku jest to Plondra, gdzie usłyszymy bardzo ciekawą odmianę jazzu, nasyconą fuzzem i groovem. Muzyczne atrakcje jednak na tym się nie kończą, bo wszyscy muzycy są zaproszenie do uczestnictwie w jam session organizowanym w niedzielę na małej scenie DIY. Jam zaczyna się w południe i będzie przygrywać pakującym się uczestnikom prawdopodobnie do 16-17.

Wydarzenie ma też aspekt charytatywny, ponieważ co roku przeprowadzana jest zbiórka i licytacja merczu i innych fantów muzycznych na rzecz fundacji opieki nad zwierzętami – na pierwszej edycji była to Fundacja Animalia, a na drugiej Fundacja Ja Pacze Sercem.

Dodatkowego uroku dodaje fakt zaangażowania i przychylności lokalnej społeczności, który objawia się m.in. tym, że Koło Gospodyń Wiejskich przygotowuje rozmaite potrawy serwowane w punkcie gastro z tradycyjnej kuchni polowej oraz domowe wypieki. Wielu mieszkańców Gałązek przychodzi sobie posłuchać koncertów, a Sołtys, który był na nie jednym Woodstocku, wspiera festiwal organizacyjnie. Nawet piwo jest z okolicy – tym zajmuje się Rock Browar z Jarocina ze swoimi fantastycznymi kraftami.

Na posiadaczy karnetu oprócz klimatu czeka pole namiotowe na łące z polami dookoła, obok duża scena, toalety, ciepłe prysznice, mirabelki na drzewach, ognisko przy którym można posiedzieć do białego rana i dłużej oraz główna atrakcja wieczoru: kino pod gwiazdami. Nie spodziewajcie się jednak Cheecha i Chonga, a raczej mało znanych filmów z lat 70-80, które są równie śmieszne co straszne. Za przykład mogą posłużyć Hard Ticket to Hawaii (1987) i The Stuff (1985) z edycji 2020.