Departament Prawdy 3 - Rzeczywistość tworzą zwycięzcy. Recenzja

| Józek Śliwiński

Cofamy się do wczesnych lat sześćdziesiątych. Oskarżony o zabójstwo Kennedy'ego Lee Harvey Oswald dostaje propozycję nie do odrzucenia. Wraz z młodym pomocnikiem mają zgłębić archiwa Departamentu i rozgryźć prawidła rządzące światem. Wiedzeni chęcią sprawdzenia słuszności swoich teorii wprowadzają w życie eksperyment. Jeśli ich przypuszczenia okażą się słuszne, nic już nie będzie już takie jak przedtem.

Trzeci tom nie jest do końca chronologiczny. Ujęto w nim dwa zeszyty, które oryginalnie ukazały się przed tymi z tomu drugiego. Odsłony, które otrzymaliśmy, określane są jako "odchylenia" i zabierają nas daleko w przeszłość, względem głównej osi zdarzeń. Ma to swoje wady i zalety. Z jednej strony uniwersum znacznie się pogłębia, z drugiej strony dostajemy estetyczny miszmasz i przeskoki fabularne, które nie wpływają najlepiej na odbiór lektury.

Najbardziej przeszkadza mi brak oprawy Martina Simmondisa, którego specyficzna, "brudna" maniera jest jednym z czołowych atutów serii. Jedynie środkowy zeszyt ilustrowany przez Johna J. Pearsona koresponduje z nią stylistycznie. Reszta jest mniej lub bardziej cartoonowa. Narracja jest czytelna i pozbawiona większych mankamentów, jednak nie tego oczekiwałem, sięgając po trzecią odsłonę tej znakomitej serii.

Choć trochę marudzę, to wynika to w dużej mierze z zawieszenia poprzeczki oczekiwań na bardzo wysokim poziomie. "Departament Prawdy" jest jedną z absolutnie najlepszych serii na amerykańskim rynku. To świetnie napisana powieść oparta na niezwykle solidnym pomyśle: "odwróceniu kota ogonem" i przyznania racji "foliarzom" (przynajmniej w pewnym sensie). Ironią wydaje się fakt, że jeden z głównych bohaterów traktuje kwestię dosłownie i zakłada na głowę czapkę z aluminiowej folii.

Najnowsza odsłona serii rozczarowuje brakiem jej sztandarowego rysownika. Stanowi zbiór retrospekcji, nie zadowoli więc tych, którzy liczyli przede wszystkim na kontynuacje głównej osi fabularnej. Z drugiej strony fajnie pogłębia uniwersum, pozwalając nam lepiej zrozumieć prawa rządzące tym światem oraz naturę tytułowego Departamentu. Choć na pewnych płaszczyznach może przynieść zawód, to w głównej mierze dlatego, że poziom wytyczony przez dwie pierwsze odsłony jest bardzo wysoki.