Sidoluks, Chuck Norris i Coca-Cola, czyli jak pokochać święta i nie zwariować?

Amerykańscy naukowcy zbadali profil sensoryczny świąt: karpik bagienny, orzeźwiająca jodła syberyjska i sidoluks do powierzchni drewnianych to oficjalne smaki i zapachy Bożego Narodzenia. Ostatni aromat jest niepożądany, bo może powodować chorobę refluksową przełyku, przemęczenie przedświąteczne i chroniczną czkawkę.

Przyczyną nieprzyjemnego profilu świąt jest zjawisko o naturze batalistycznej: szturm na brudy, niedoskonałości i pęknięcia. Jeżeli jednak plamki nie da się wybielić, strupa wyskrobać, a dziury zszyć to stosuje się technikę alternatywną, której skutki nie są jeszcze znane. Polega ona na tym, że defekt obsypuje się brokatem, zawija w celofan i przewiązuje wstążką. Voila. Pewien czeski pisarz mówił, że kicz to świat bez gówna. Ja mówię, że święta to czas bez gówna i przedstawiam poradnik, który pomoże odnaleźć niewidoczną, fekalną naturę gwiazdki, brzydotę w pięknie i brud pod pomalowanym paznokciem.

Do kin wszedł już najbardziej wyczekiwany film tej zimy i nie mam tu na myśli nowej produkcji Patryka Vegi, ale część trzecią „Listów do M.”. Twórcy zapowiadają jeszcze więcej elementów komediowych, a Adamczyk w jednym z wywiadów mówi, że „każdy widz ogląda ten film inaczej ze względu na swoją własną perspektywę”. Myślę, że warto tę komedię bardzo romantyczną zobaczyć, chociażby po to, aby po seansie porównać sobie perspektywę swojego przyjaciela ze swoją własną – film może okazać się punktem wyjścia do wielu zaciętych dyskusji o charakterze socjologiczno-psychologicznym. Kino wzbogaca, to wiadomo nie od dziś.

Czasem może zdarzyć się tak, że człowiek po prostu nie czuje klimatu świąt i nawet herbatka imbirowa w kubku z napisem „All I want for Christmas is you” nie pomaga. Co robić?  W takim wypadku polecam sowizdrzalsko-melodramatyczną kompilację reklam świątecznych z ostatnich siedemnastu lat. Reklamy można by podzielić na dwie grupy, które prezentują zupełnie inne podejście do tematu. W reklamach typu I pojawia się charyzmatyczna, figlarna i często niezdarna postać, te produkcje stawiają na jednostkę i jej osobowość, która ma budzić w nas sympatię. Pamiętacie Henia z Tesko albo Chucka Norrisa z reniferem u boku? Był jeszcze pluszowy miś z problemami gastrycznymi i zapalniczką, który swoim pierdem wzniecił ogień i spalił choinkę. Typ II to brokatowe produkcje o ludziach samotnych odnajdujących bratnie dusze i dzieciach wybaczających matkom. Łezka się w oku kręci. Liderem grupy II jest producent napojów gazowanych.

A propos, idziecie na powitanie ciężarówek Coca-coli na Placu Wolności? Zastanawiam się, czy z tej okazji MPK przygotowało specjalne audio i czy z porannego letargu na trasie Górczyn-Stomil wybudzi nas komunikat „Ho! Ho! Ho! Coraz bliżej święta!”. Była już prośba o kichanie w zgięcie łokcia, pozytywne „uśmiechnij się”, pojawił się też apel „odłóż telefon i spójrz przez okno”. Czy teraz przyszedł czas na edycję świąteczną? Humorystyczne audio zwiększa entropię w tramwaju, co prowadzi do zwiększenia interakcji między pasażerami. Przelotny kontakt wzrokowy lub nieśmiały uśmiech wywołany komunikatem, może być początkiem czegoś większego, nawet czwartej części „Listów do M.”. „Zakochaj się na święta w Poznaniu” - tak widzę przyszłą akcję społeczną MPK.

Mam nadzieję, że nie liczyliście na klasyczny poradnik „jak nie zwariować w święta w 5 krokach” albo „dlaczego nie warto kupować żywego karpia - 5 argumentów za, a nawet przeciw”. W święta śmiejcie się dużo i niech cichy chichot będzie Waszą niezgodą na sztuczną rzeczywistość.